Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad - 26 augustus 2006
Geen seconde verveling met vilt

Door Merel Visscher - Het is lef hebben, een eigen bedrijfje starten in vilt-workshops en creatieve dans. Hilde Hendriks uit Sibbe heeft er alle vertrouwen in dat ze er haar brood mee kan verdienen. "Bij vilt ligt mijn hart."
Ze wroette in klei, rende sprinkhanen achterna, klom in bomen. Als kind was Hilde Hendriks al gelukkig, als ze maar creatief mocht zijn. Haar hele leven heeft ze haar hart gevolgd. Ze dacht even haar roeping gevonden te hebben als docente handvaardigheid, maar het regulier onderwijs bleek toch niet helemaal haar straatje. Nu, op haar 47ste, doet ze waar ze het gelukkigst mee is: werken met vilt en dit aan mensen doorgeven. Ze heeft er zo'n vertrouwen in dat ze haar eigen onderneming begint. Voor de tuinpoort staat haar statement. Een stellage met aan elkaar gespelde lapjes vilt. Driehonderdzesenzestig stuks. Begin 2004 besloot ze elke dag één lapje te maken (één dag maakte ze er twee), als een soort belofte aan zichzelf dat ze er helemaal voor zou gaan. Dat resulteerde in dit kleurige kunstwerk 'Every New Day 2004' van stofjes die dansen in de wind. Naast de viltworkshops geeft Hilde lessen in creatieve dans in Gulpen, onder de noemer 'de helende kracht van de dans'. Dit zijn onder meer ontspannings- en ademhalingsoefeningen, waarbij mensen volgens Hilde hun eigen dans kunnen ontdekken. Een soort meditatie, maar dan in beweging. Het is niet bepaald zoete broodjes verkopen, vilt en creatieve dans. Nee, erkent Hilde Hendriks. Al heeft ze dat ook nog op een blauwe maandag gedaan. Toen bakte ze zelf wortelcake, die ze verkocht aan natuurvoedingswinkels. Alweer een hele tijd geleden, zegt ze er snel bij. Ondernemend is ze ook altijd geweest. Vandaar dat ze ook brood ziet in het viltwerk. Daarbij krijgt ze ook een starterssubsidie van de gemeente Valkenburg, want het duurt altijd even voor een onderneming loopt en een klantenkring heeft opgebouwd. Trouwe klanten heeft ze wel. Haar workshops in het Sibberhuuske worden goed bezocht. Werken met vilt is helemaal in, vertelt ze. Als je niet in het wereldje zit, kun je dat natuurlijk niet weten. Hilde ontdekte de diversiteit van vilt zo'n vijftien jaar geleden. Zo'n basale techniek is het eigenlijk: wol, water, wrijven. En wat geduld, natuurlijk. Sindsdien maakt ze er van alles mee. Kledingstukken, sjaaltjes, hoedjes, tasjes, kunstwerken, ook ringen. Want met vilt kun je zelfs boetseren. Nee, vilt verveelt nooit. Ze kan er nog jaren mee doorgaan. Haar atelier in de achtertuin is klein, maar helemaal zelf gebouwd. Ze moest een plek hebben waar ze met haar creativiteit heen kon. Als ze een stokje en een steen ziet, dan moet dat iets worden. Als ze een boom ziet, moet ze erin klimmen. Zo is ze ook verknocht aan ijzer. Ja, dat klinkt gek, weet Hilde ook. Het is immers zwart, het is vies. Toch heeft ze er een passie voor. Als ze ijzer ruikt, begint het te kriebelen. Als ze door had gezet, was ze vast smid geworden. IJzer was haar eerste liefde. De beslissing om zelfstandig te worden is een jarenlang proces geweest. Een hartenwens die nu uitkomt. Dat het niet meteen van een leien dakje zal gaan, beseft Hilde wel. Ze is van de lange adem. Ze blijft erin geloven. Met vilt wil ze verder. Voor meer informatie over de viltworkshops en de lessen creatieve dans: info@hildehendriks.nl.